Journey Ni Juana

Sa araw-araw na tayo'y magkasama Isang libo't isang daang pangako't salita Sa bawat pagbigkas ng labi mong matatas Ay kaakibat ang pag-usbong ng pag-asa ko pataas. Habang tumatagal ay naiipon na Ang mga sinabi mong gagawin natin tuwina. Ngunit ilan sa mga iyon ang natupad mo na? 'Sindami ng buto ngunit sa daliri'y bilang na. "Ako'y laging nand'yan" ang madalas mong sambit Ngunit bakit laging may paumanhing nakasabit? Bakit sa tuwing sinasabing handa ka nang makinig Sa atensyon mo pari'y laging may kahati? Patawad kung ngayon ako'y nanlalamig Nawala na ang dating mainit na pag-ibig Ang inakala ko kasing matamis na himig Ay isa na palang pagsintang sa luha'y tigib. Kung maaari lang na ako'y umatras Sa relasyong itong nakasisira ng lakas. Ngunit diba ito ay hindi lamang isang larong marahas Kundi isang pagmamahalang kailangan ng simpatiya at oras. Tama pa bang manatili ako rito? Masaya pa nga ba ako o guni-gun

No matter how you look at life, it will always be unfair.    At this point where I am already realizing my worth and starting to put myself first before other not so-important people, problems like accidents and failures suddenly pour.    Why does it have to be like this all the time? Today, I somehow think, marks my death day. Yey! Happy death day to me!   Why? Well, if you could just see the Personal Corner I made in my room this morning, you won’t agree with me. BUT, a day is way long enough to turn your whole life a 180 degrees. Aside from tolerating my lola ’s incurable insanity for a good half day, other unwanted things happened due to my great stupidity. Since early this evening, a severe acid reflux has been torturing me as a result of me forgetting that coffee doesn’t really add much wonder to my health (and overall lifestyle as well). Can you blame me? I could afford only a glass of iced coffee as a snack while I was in LB this afternoon due to the reason that I cut